سیستم تأمین اجتماعی آلمان دارای ۵ زیرمجموعه بیمه‌ای است که هر یک وظایف و کارکردهای متفاوتی دارند. این زیرمجموعه‌ها شامل بیمه بازنشستگی، بیمه بیکاری، بیمه درمان، بیمه مراقبت و بیمه حوادث می‌باشند. در این مقاله از وایز بیزینس گروپ، ۵ زیرمجموعه بیمه اجتماعی قانونی در آلمان و مزایای آن را به تفصیل برای شما شرح خواهیم داد.
تاریخچه ایجاد ۵ زیرمجموعه بیمه اجتماعی قانونی در آلمان
بیمه درمانی قانونی در آلمان از اوایل سال ۱۸۸۳ و در امپراطوری Wilhelmine ایجاد شد.
پس از گذشت یک سال، بیمه حوادث قانونی و مدتی بعد، در سال ۱۸۹۱ بیمه بازنشستگی قانونی کارگران شکل گرفت. کارمندان نیز از سال ۱۹۱۱ مشمول طرح بیمه بازنشستگی قانونی شدند.
بیمه بیکاری قانونی در سال ۱۹۲۷ ایجاد شد و در نهایت در سال ۱۹۹۵ بیمه مراقبت طولانی مدت به عنوان پنجمین شاخه به مجموعه بیمه‌های اجتماعی قانونی در آلمان اضافه شد.
۵ زیرمجموعه بیمه اجتماعی قانونی در آلمان از شما در برابر عواملی چون بیماری، حادثه، کاهش ظرفیت کسب درآمد، بیکاری و یا افزایش سن که موجب می‌شوند درآمد خود یا بخشی از آن را از دست دهید، محافظت می‌کنند. علاوه بر این، هزینه‌های مراقبت طولانی مدت را نیز متحمل می‌شوند.
لازم است که کارفرمایان و تمامی افراد بیمه شده در آلمان برای بهره‌مندی از مزایای تأمین اجتماعی، سهم بیمه خود را پرداخت نمایند. همچنین، بیمه اجتماعی برای انجام برخی از کارها و وظایف خود مبلغی را از بودجه فدرال دریافت می‌نماید.
۵ زیرمجموعه بیمه اجتماعی قانونی در آلمان
بیمه خدمات درمانی در آلمان
بیمه خدمات درمانی قانونی در آلمان موظف به پرداخت مزایا به فرد بیمه شده در زمان بیماری و همچنین انجام اقدامات مالی لازم برای پیشگیری و تشخیص زودهنگام بیماری است. علاوه بر این، مبلغی را به عنوان جایگزینی برای درآمد فرد بیمار در صورت طولانی شدن زمان بیماری به او می‌پردازد.
سهم عمومی بیمه خدمات درمانی در آلمان از اول ژانویه سال ۲۰۱۵ تاکنون برابر با ۱۴/۶ درصد از درآمد ناخالص بوده است. سقف ارزیابی سهم در حال حاضر ۵۸۰۵۰ یورو در سال (۴۸۳۷/۵۰ یورو به صورت ماهانه در سال ۲۰۲۱) میباشد. کارفرما و کارمند هر یک موظف به پرداخت نیمی از این سهم معادل ۷/۳ درصد از درآمد ناخالص می‌باشند.
همچنین این امکان برای شرکت‌های بیمه خدمات درمانی وجود دارد که به منظور تأمین هزینه‌های خود یک سهم اضافی را دریافت نمایند. پرداخت این سهم اختیاری است و از سال ۲۰۱۹ به صورت مشترک توسط کارمند و کارفرما پرداخت می‌شود.
افرادی که درآمد سالانه آن‌ها کمتر از ۶۴۳۵۰ یورو (۵۳۶۲/۵۰ یورو به صورت ماهانه از سال ۲۰۲۱) باشد، موظف به پرداخت سهم بیمه درمانی اجباری در آلمان می‌باشند.
محدوده بیمه درمانی اجباری (درآمد ۶۴۳۵۰ یورو در سال) تقریباً معادل سه چهارم سقف ارزیابی بیمه بازنشستگی است. افرادی که درآمد سالانه آن‌ها از این محدوده فراتر رود، می‌توانند از بیمه درمانی خصوصی استفاده کنند.
بیمه حوادث در آلمان
بیمه حوادث در آلمان از تمامی کارمندان در برابر پیامدهای اقتصادی ناشی از کار، حوادث ناشی از رفت و آمد و بیماری‌های احتمالی مرتبط به شغل و حرفه آن‌ها محافظت می‌کنند.
کارفرمایان به تنهایی ملزم به پرداخت سهم بیمه حوادث قانونی در آلمان می‌باشند. مقدار سهم بیمه با توجه به دستمزد فرد بیمه شده و میزان خطر وقوع حادثه در محل کار وی تعیین می‌گردد.
مزایای بیمه قانونی حوادث در آلمان علاوه بر درمان و توانبخشی فرد آسیب دیده شامل کمک هزینه مراقبت، کمک هزینه جراحت، کمک هزینه انتقال، کمک‌های شغلی و حقوق بازنشستگی ناشی از جراحت می‌گردد.
بیمه بازنشستگی در آلمان
در حال حاضر، سهم بیمه بازنشستگی قانونی در آلمان برابر با ۱۸/۶ درصد از درآمد ناخالص افراد تا سقف درآمدی ۷۱۰۰ یورو در ایالت‌های قدیمی فدرال و ۶۷۰۰ یورو در ایالت‌های جدید فدرال است. کارمندان و کارفرمایان هر یک موظف به پرداخت نیمی از این سهم بیمه (۹/۳ درصد) می‌باشند.
بیمه بیکاری در آلمان
بیمه بیکاری قانونی در آلمان موظف به پرداخت مزایای مختلفی در شرایط بیکاری، کار کوتاه مدت، ورشکستگی و آب و هوای بد به افراد تحت پوشش میباشد. همچنین اقداماتی را در راستای ایجاد، حفظ یا توسعه مشاغل در آلمان ارائه می‌دهد.
نرخ سهم بیمه بیکاری در آلمان ۲/۴ درصد از درآمد ناخالص است که بین کارمندان و کارفرمایان به طور مساوی تقسیم می‌گردد.
با استفاده از روش‌های محاسباتی ویژه می‌توان “نرخ پایه حقوق خالص” افراد را از روی درآمد ناخالص آن‌ها برآورد کرد. افراد بیکاری که یک فرزند دارند، طبق مفاد مقررات مالیاتی آلمان ۶۷ درصد از نرخ پایه حقوق خالص و افراد بدون فرزند ۶۰ درصد از این مبلغ را به عنوان بیمه بیکاری دریافت می‌کنند.
مدت زمان پرداخت مزایای بیکاری در آلمان به عوامل مختلفی از جمله سن فرد بیمه شده و زمانی که او پیش از بیکاری و در حین اشتغال مشمول پرداخت حق بیمه تأمین اجتماعی بوده است، بستگی دارد. افراد زیر ۵۰ سال در آلمان حداکثر به مدت ۱۲ ماه از مزایای بیمه بیکاری بهره‌مند می‌گردند. با این حال، افراد بالای ۵۰ سال می‌توانند حداکثر به مدت ۲۴ سال از مزایای بیمه بیکاری در آلمان بهره‌مند شوند.
مزایای بیمه بیکاری نوع II یا ALG2
اگر پس از گذشت حداکثر مدت پرداخت مزایای بیمه بیکاری قانونی در آلمان نتوانستید شغل جدیدی پیدا کنید، می‌توانید درخواست خود را برای دریافت مزایای بیکاری پایین‌تر (نوع II) ارائه دهید.
در واقع، مزایای بیکاری نوع II در آلمان به افراد بیکاری تعلق می‌گیرد که دارای شرایط زیر باشند:
– دارای محدوده سنی ۱۵ تا ۶۵ سال باشند.
– به این کمک هزینه نیاز جدی داشته باشند.
– مشمول دریافت مزایای بیمه بیکاری عادی نباشند.
– بازه زمانی مجاز برای دریافت مزایای بیکاری برای آن‌ها به اتمام رسیده باشد.
همچنین برای اعضای یک خانواده که شاغل هستند و در یک خانه زندگی می‌کنند، کمک هزینه اجتماعی در نظر گرفته شده است که معادل با نرخ استاندارد بیمه بیکاری نوع II میباشد.
مزایای بیکاری نوع II / مزایای اجتماعی از اول ژانویه ۲۰۲۱ در آلمان برای گروه‌های مختلف
– افراد مجرد: ۴۴۶ یورو
– افراد دارای شریک بزرگسال: ۴۰۱ یورو
– افراد زیر ۲۵ سال که در خانه والدین خود زندگی می‌کنند: ۳۵۷ یورو
– کودکان ۱۵ تا ۱۷ سال: ۳۷۳ یورو
– کودکان ۶ تا ۱۴ سال: ۳۰۹ یورو
– کودکان ۰ تا ۵ سال: ۲۸۳ یورو
بیمه مراقبت در آلمان
نرخ سهم بیمه مراقبت طولانی مدت در آلمان از سال ۲۰۱۹ برابر با ۳/۰۵ درصد بوده‌است. با این حال، افراد دارای ۲۳ سال و بالاتر که فرزندی ندارند، ملزم به پرداخت ۰٫۲۵ درصد سهم بیمه بیشتر نسبت به افراد بیمه شده دارای فرزند می‌باشند. برای این نوع بیمه نیز کارفرما و کارمند به صورت یکسان نیمی از مبلغ سهم بیمه را متحمل می‌شوند.
با این وجود، یک استثناء در مورد زاکسن وجود دارد:
در زاکسن، کارفرمایان تنها ملزم به پرداخت ۱/۰۲۵ درصد از سهم بیمه مراقبت طولانی مدت می‌باشند و پرداخت هزینه باقی‌مانده بر عهده مستمری بگیران است.
بیمه مراقبت طولانی مدت در آلمان، ریسک نیاز افراد به مراقبت را از طریق کمک به مراقبت از آن‌ها در منزل و نیز مراقبت‌های بیمارستانی پوشش می‌دهد.
سطوح مراقبتی مختلف برای بیمه مراقبت طولانی مدت در آلمان
مزایای بیمه مراقبت طولانی مدت با میزان نیاز افراد به مراقبت ارتباط مستقیم دارد و در سطوح مراقبتی مختلف تقسیم‌بندی می‌گردد. تا سال ۲۰۱۷ سه سطح مراقبتی مختلف به شرح زیر وجود داشت:
– سطح مراقبت I: در این نوع، فرد بیمه شده به مراقبت‌های سبک نیاز دارد.
– سطح مراقبت II: در این سطح، فرد بیمه شده به مراقبت‌های شدید نیاز دارد.
– سطح مراقبت III: در این سطح، فرد بیمه شده نیازمند شدیدترین مراقبت‌ها است.
پس از سال ۲۰۱۷، میزان نیاز افراد به مراقبت در ۵ سطح مختلف (سطوح مراقبتی ۱ تا ۵) طبقه‌بندی شد.
با این وجود، تصمیم گرفته شد تا تمام افراد نیازمند مراقبت، صرف نظر از نوع آسیبی که دیده‌اند (جسمی، ذهنی یا روانی) به صورت یکسان امکان استفاده از مزایای بیمه مراقبت طولانی مدت در آلمان را داشته باشند.
دیدگاهتان را بنویسید