اگر در آینده قصد استخدام نیروی کار برای شرکت خود در آلمان را دارید حتما به دانستن ضوابط کلی و مفاد اصلی قرارداد کاری نیاز پیدا خواهید کرد.  کشور آلمان همیشه نسبت به حقوق قانونی کارمندان حساس است و تنظیم یک قرارداد کیفی و مهمتر از آن دانستن نسبی قوانین مربوط به نیروی کار که در بند های قرارداد کاری منعکس میشود برای شما به عنوان یک ارزش افزوده بسیار مثبت خواهد بود که میتواند از ضررهای بالقوه آتی در روابط خود با کارمندانتان جلوگیری کند.

در این مقاله به مرور کلیات یک تفاهم نامه کاری بین کارفرما و کارمند میپردازیم.

قرارداد کاری

قرارداد استخدامی که شرایط و ضوابط رابطه کارفرما و کارمند را مشخص می کند، معمولا به صورت کتبی است (البته در مواردی توافق کلامی نیز ممکن است) در اصل، قرارداد را می توان در هر زبان فرموله کرد. با این حال، یک نسخه آلمانی مناسب، حتما توصیه میشود زیرا دادگاه های آلمان در صورت بروز دعوی قانونی از شما ترجمه رسمی قرارداد به زبان آلمانی را می خواهند.

هیچ فرمت قانونی ثبت شده ای برای قرارداد های استخدامی در آلمان وجود ندارد با این وجود حتما توصیه میشود که در قرارداد خود با کارمندتان نکات مشخصی را به شرح زیر لحاظ کنید:

حقوق و دستمزد

سطح حقوق و دستمزد در آلمان می تواند آزادانه بین کارفرما و کارمندی که دارای اقامت آلمان است مذاکره شود.

در ژانویه ۲۰۱۵، حداقل دستمزد عمومی در آلمان معرفی شد. این مبلغ  ۸٫۸۴ یورو در ساعت میباشد.

در آلمان قوانین جدید حقوق و دستمزد نیز دوره گذار خود را در بعضی از صنایع مشخص تا پایان سال ۲۰۱۷ طی میکنند. این قوانین بیشتر روی قراداد های جامع حقوق دستمزد معمولا بین مدیریت و نماینده اتحادیه کارکنان میباشد که در صنایع زیر اعمال خواهد شد:  

ساخت و ساز عمومی،  سقف کاری،  سنگ تراشی، نظافت ساختمان های تجاری،  خشک شویی تجاری (در محل کسب و کار مشتری) ، مراقبت های پرستاری، خدمات آموزش حرفه ای اولیه و دائمی، فراوری گوشت،  نقاشی، نصب داربست، تمیز کردن دودکش کشاورزی، جنگلداری، باغبانی، صنایع نساجی و پوشاک، مدیریت زباله (شامل نظافت خیابان، و نگهداری زمستانی جاده ها) و خدمات مهندسی برق.

در مورد قانون حداقل دستمزد نیز استثناهایی در آلمان وجود دارد که افرادی که تازه کسب و کار خود را شروع می کنند و به دنبال کمینه کردن هزینه های خود میباشند میتوانند از آن ها استفاده کنند. حتی قوانین مینیمم حقوق شامل موارد زیر نمیشود:

پاداش ها در آلمان تنها زمانی قابلیت پرداخت دارند که به صورت جداگانه در قرارداد کاری انفرادی یا جامع قید شوند

نکته: قرارداد جامع کارمندی قرادادی است که بین نماینده ای از اتحادیه کارمندان و مدیریت یک شرکت بسته میشود.

زمان های کاری

ساعت های کاری در آلمان بسیار انعطاف پذیر است. کارکنان تحت قانون کار آلمان مجاز به انجام روزانه ۸ ساعت کار میباشند. (۴۸ ساعت در هفته). شنبه در آلمان می تواند به عنوان یک روز کاری معمولی محسوب شود ولی بسته به سیاست های شرکت ها میتواند تعطیل باشد که در این صورت با یک هفته پنج روزه، زمان مجاز هفته کاری بالغ بر ۴۰ ساعت است.

 اکثر کسب و کار ها در آلمان از دوشنبه تا جعمه فعال هستند ولی خرده فروشان و صنایع تولیدی معمولا در روز های شنبه نیز فعالیت میکنند. ولی روز های یکشنبه همیشه به عنوان روز غیر کاری و تعطیل در آلمان  لحاظ میشود.  گسترش زمان کاری تا حداکثر ۱۰ ساعت در روز نیز میتواند در این کشور تحت شرایط خاصی صورت پذیرد.

اضافه کار در آلمان باید با مرخصی اضافی جبران شود. پاداش اضافه کاری امکان پذیر هست ولی مقدار آن به طور مشخص در قانون قید نشده است. به مانند قوانین پاداش در حالت کلی که در بالا صحبت شد، پاداش اضافه کار نیز تنها زمانی قابلیت پرداخت دارد که  به صورت بندی جداگانه در قرارداد فی مابین قید شود.

مقدار قانونی استراحت بین کار در آلمان بستگی به میزان کل ساعات کار در روز دارد.  چنانچه ساعت کار کارمندان بین ۶ تا ۹ ساعت در روز باشد حق استراحتی ۳۰ دقیقه ای خواهند داشت و اگر بیشتر از ۹ ساعت در روز کار کنند میتوانند ۴۵ دقیقه استراحت کنند.  این میزان زمان استراحت میتواند در طول روز تقسیم شود  ولی هر قسمت نباید کمتر از ۱۵ دقیقه باشد . همچنین بین دو شیفت برای یک کارمند حداقل باید ۱۱ ساعت فاصله وجود داشته باشد.

تعطیلات عمومی

آن دسته از کارکنان تمام وقت در آلمان که در هفته  ۶ روز کار میکنند حق استفاده از حداقل ۲۴ روز مرخصی با حقوق کامل را دارا هستند که معادل ۴ هفته کاری در سال میباشد. به همین نسبت کارمندان تمام وقتی که ۵ روز در هفته کار میکنند دارای حداقل حق مرخصی ۲۰ روزه با حقوق در سال میباشند.

در تعریف قانونی کارکنان تمام وقت به کارکنانی گفته میشود که بیش از ۶ ماه در یک سال تقویمی کار می کنند. بنابرین  برای کارمندانی که کمتر از ۶ ماه در سال تقویمی کار میکنند نیز مدت زمان مرخصی با حقوق از پیش تعیین شده ای وجود دارد.  البته در طول دوره آزمایشی که معمولا شش ماه اول کاری در قرارداد های نرمال استخدامی در آلمان هست، کارمندان معمولا شانس استفاده از مرخصی را نخواهند داشت .

تعداد تعطیلی های رسمی در آلمان معمولا از ایالتی به ایالت دیگر متفاوت است و از ۹ روز در سال در بعضی مناطق تا ۱۳ روز در سال در مناطق دیگر متغیر است.

مرخصی بیماری

کارمندان در آلمان موظف به اطلاع رسانی بیماری خود به کارفرما در صورتی که نیاز به غیبت در کار احساس شود و همچنین مدت زمان مورد انتظار غیبت خود در اسرع وقت می باشند.  (معمولا در اولین روز غیبت)

اگر مدت زمان غیبت از  ۳ روز تجاوز کند ، کارمند موظف هست که  تاییدیه پزشکی  صادر شده توسط پزشک عمومی را که موید عدم توانایی وی به کار هست برای کارفرما آماده نماید. علاوه بر این در صورت درخواست کارفرما، کارمند موظف است که  مدارک پزشکی  را نیز به کارفرما ارائه دهد.

کارمندان در آلمان حق دریافت حقوق در زمان مرخصی بیماری حتی تا ۱۰۰% از حقوق نرمال ماهیانه خود را تا زمان بهبودی دارا هستند. البته دوره بیماری حد اکثر میتواند تا ۶ هفته باشد.

مرخصی زایمان

کارمندان در آلمان باید کارفرمایان خود را در مورد بارداری خود و زمان پیشبینی شده برای زایمان در اسرع وقت مطلع کنند.

دوره مراقبت برای زایمان در آلمان از  شش هفته قبل از تاریخ مورد انتظار زایمان شروع میشود و تا ۸ هفته پس از زایمان ادامه خواهد داشت . کارمند باردار تنها در صورتی در این مدت اجازه کار خواهد داشته که دکتر ذیصلاح گواهی دهد که کار مورد نظر برای سلامتی مادر و فرزند وی ضرری ندارد.  همچنین در صورت زایمان زودرس یا تولد بیش از یک فرزند کارمند نیازی به حضور در محل کار حتی تا ۱۲ هفته پس از زایمان را نخواهد داشت. (و حتی برای مدت زمان تمدید شده نیازمند به ارائه مدرک پزشکی نیز نمیباشد)

در طول مدت زمان مرخصی زایمان، کارمند باردار دارای حق استفاده از حقوق به میزان میانگین دستمزد سه ماهه (۱۳ هفته) قبل از بارداری خود میباشد که توسط بیمه دولتی سلامت و درمان عمومی کارکنان در آلمان (یا بیمه خصوصی) و کارفرمای شخص باردار پرداخت میشود.

بند های ضد تبعیض

قانون عمومی رفتار برابر در آلمان (Allgemeines Gleichbehandlungsgesetz, AGG) اغلب به عنوان قانون مبارزه با تبعیض مطرح می شود که مقررات اتحادیه اروپا در مورد مبارزه با تبعیض در محل کار را اجرا می کند.

قانون مبارزه با تبعیض ممنوعیت کلی تبعیض علیه هر شخص را بنا به یکی از دلایل زیر الزامی میکند: